Διαζύγιο: Πως θα βοηθήσουμε τα παιδιά να το διαχειριστούν;

Ένα διαζύγιο είναι τις περισσότερες φορές μια επώδυνη διαδικασία για δύο συντρόφους. Ακόμη κι αν κάποιος είναι αποφασισμένος να λήξει μια σχέση, αυτό δεν προεξοφλεί πως δεν θα τον πληγώσει η διαδικασία. Σε κάθε περίπτωση, είναι μια μεγάλη αλλαγή, που σηματοδοτεί ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή ενός ανθρώπου.

Δύσκολα συναισθήματα που μπορεί να εγείρει ένα τέτοιο γεγονός, είναι η θλίψη, η ματαίωση, ο φόβος, το στρες, ο θυμός, η απώλεια. Όπως σε όλες όμως τις περιστάσεις, έτσι κι εδώ, το άτομο θα πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να τα βιώσει και να δώσει τον απαραίτητο χρόνο ώστε να ανασυνταχθεί και να διαμορφώσει καινούργιες ισορροπίες. Είναι επίσης σημαντικό το να αναζητήσει τους τρόπους που θα βοηθήσουν τον ίδιο να το διαχειριστεί.

Στην περίπτωση όμως που ένα διαζύγιο συμπεριλαμβάνει και παιδιά, εκείνα θα πρέπει να είναι η βασική προτεραιότητα. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο, όταν ο γονέας έχει ο ίδιος κατακλυστεί από όσα αντιμετωπίζει. Αρκεί όμως να σκεφτεί πως τα παιδιά δεν έχουν δυνατότητα επιλογής και ειδικά αν είναι μικρά σε ηλικία, τους είναι ακόμη πιο δύσκολο από τον ενήλικα να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους.

Μπορεί να είναι πολύ πιο τραυματικό για ένα παιδί να ζει κάθε μέρα σε μια οικογένεια που δεν διέπεται από αγάπη, τρυφερότητα, αλληλοϋποστήριξη, σεβασμό και αποδοχή.

Κάποια σημαντικά στοιχεία που θα πρέπει να λάβει υπόψη ο γονέας που έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε διαζύγιο είναι:

1. Η ανακοίνωση του διαζυγίου είναι καλύτερα να γίνει στα παιδιά και από τους δύο γονείς μαζί, όταν θα είναι οι ίδιοι απολύτως σίγουροι για την απόφασή τους. Είναι σημαντικό να δοθεί μεγάλη βαρύτητα στην αίσθηση ασφάλειας του παιδιού, η οποία κλονίζεται με μια τόσο μεγάλη αλλαγή. Η σαφήνεια και η γνώση των δεδομένων μιας κατάστασης, βοηθάει το παιδί να την διαχειριστεί. Σε αυτό συμβάλλει το να γνωρίζει το παιδί που θα μείνει ο γονέας που αποχωρεί και πότε θα τον βλέπει.
2. Τα παιδιά τείνουν να αναλαμβάνουν την ευθύνη για ότι συμβαίνει στην οικογένειά τους. Γι αυτό πρέπει να ειπωθεί με σαφήνεια πως δεν ευθύνονται εκείνα για την απόφαση των γονέων. Δεν υπάρχει κάποιο όφελος στο να αναλυθούν οι λεπτομέρειες για το λόγο του διαζυγίου. Συνήθως η εξήγηση πως οι γονείς δεν ταιριάζουν και δεν θέλουν πλέον να είναι παντρεμένοι και να ζουν μαζί, επαρκεί. Βοηθάει το να απαντούν μόνο στις ερωτήσεις που θέτουν τα παιδιά.
3. Τα παιδιά πρέπει να είναι σίγουρα πως η απόφαση αυτή, δεν θα επηρεάσει τα συναισθήματα των γονέων για τα ίδια. Οι ενήλικες θα πρέπει να τονίσουν πως θα συνεχίσουν να είναι οι γονείς τους και θα τα αγαπούν το ίδιο.
4. Για πολλούς γονείς μια τέτοια συζήτηση μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη, ιδιαιτέρως όταν ο χωρισμός δεν είναι δική τους επιλογή. Γι’ αυτό είναι καλύτερα να δώσουν λίγο χρόνο στον εαυτό τους, ώστε να επεξεργαστούν κάποια θέματα μέσα τους, πριν προχωρήσουν με τις διαδικασίες.
5. Συχνά οι γονείς πιστεύουν λανθασμένα πως τα παιδιά, ειδικά τα μεγαλύτερα, δεν έχουν αντιληφθεί τα προβλήματα σε μια οικογένεια. Αυτό όμως σπανίως συμβαίνει. Είναι πολύ πιθανό, να μην εκπλαγούν από τη συζήτηση αυτή.
6. Όπως και οι ενήλικες, έτσι και τα παιδιά χρειάζονται χρόνο για να διαχειριστούν μια καινούργια κατάσταση. Ένα διαζύγιο επιφέρει πολλές αλλαγές στη ζωή τους και αυτό θα πρέπει να γίνει σεβαστό από τους ενήλικες που τα περιβάλλουν. Σεβαστά επίσης θα πρέπει να είναι και τα όποια συναισθήματα και αντιδράσεις τους.
7. Οι ενήλικες που χωρίζουν, θα πρέπει να αντιληφθούν πως συνεχίζουν να είναι γονείς των παιδιών που απέκτησαν όσο ήθελαν να είναι σε αυτή τη σχέση. Μια καινούργια μορφή αυτής της σχέσης πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει και να είναι όσο το δυνατόν πιο αρμονική, προς όφελος των παιδιών.

Είναι αναμφισβήτητα θεμιτό για τα παιδιά να μεγαλώνουν και με τους δύο γονείς τους. Όμως και οι ενήλικες θα πρέπει να αισθάνονται ικανοποιημένοι από τη σχέση τους με το σύντροφό τους και να επιλέγουν να τη συνεχίζουν, όχι μόνο γιατί είναι γονείς, αλλά και ως άνθρωποι. Μπορεί να είναι πολύ πιο τραυματικό για ένα παιδί να ζει κάθε μέρα σε μια οικογένεια που δεν διέπεται από αγάπη, τρυφερότητα, αλληλοϋποστήριξη, σεβασμό και αποδοχή. Αν από την άλλη οι γονείς χωρίσουν δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε μια πιο ισορροπημένη συνθήκη.

Φιλιππίδου Ροζελίνα, Ψυχολόγος, Δραματοθεραπεύτρια, Επιστημονική υπεύθυνη Ινστιτούτου Θεραπείας και Εκπαίδευσης μέσω των Τεχνών “Επίνειο”