«Η Τζένη ήταν το πιο ωραίο κορίτσι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου» έλεγε η Αλίκη Βουγιουκλάκη. «Καμία μηχανή, καμία κάμερα δεν αποτύπωσε ποτέ το υπέροχο γαλάζιο βλέμμα της, αυτή τη φυσική ομορφιά. Ερχόταν η Τζένη και μου χτύπαγε την πόρτα στην οδό Κωνσταντίνου Παλαιολόγου που μέναμε τότε και ξεκινάγαμε για εξόρμηση.
Η εξόρμηση ήταν να πάμε στον Πέλλο τον Κατσέλη που ήταν καθηγητής μας και μας έκανε κάτι πάρτι, ή να πάμε στην κηδεία της μητέρας του Γιάννη Σιδέρη και με πολύ χιούμορ να μας πιάνουν νευρικά γέλια, ή να πάμε στο σινέ Βικτώρια και να πάμε λιγάκι πιο νωρίς, ντυμένες πάντα ίδια.
Πηγαίναμε στο σινεμά, καθόμασταν στις πίσω θέσεις για να δούμε πόσο αρέσουμε, όχι για να δούμε την ταινία. Και αφού είχε αρχίσει το έργο γύριζε η μισή πλατεία και κοιτούσανε αυτά τα δύο κορίτσια…”
Τα πιο λαμπρά αστέρια της μεγάλης οθόνης της δεκαετίας ποζάρουν μαζί στα μέσα της δεκαετίας του 60
«Θα βγάλω τις ψεύτικες βλεφαρίδες και θα έρθω να κλάψουμε παρέα»
“Η μία στάθηκε πάντα δίπλα στην άλλη. Μπορεί να λέγαμε καμιά φορά στα νεύρα μας κάτι η μία για την άλλη, αλλά μόλις έφτανε κάποιος τρίτος να μου κατηγορήσει τη Τζένη, ή να κατηγορήσει έμενα στη Τζένη παίρναμε κεφάλια» θα έλεγε κάποτε η Αλίκη. Η Τζένη ήταν η μόνη που μπορούσε να επιβληθεί στην Αλίκη.
«Ότι πεις εσύ Τζενάκι μου» της έλεγε πάντα.
Αυτό που είναι επίσης γνωστό, είναι ότι όταν για κάποια περίοδο η Καρέζη είχε κάποιες αποτυχίες στο θέατρο, πριν το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», η Αλίκη έκανε ότι μπορούσε να την υποστηρίξει, στέλνοντας φίλους και γνωστούς στο θέατρο της Τζένης.
«Έλα μην στεναχωριέσαι» της τηλεφωνούσε από το καμαρίνι της «θα βγάλω τις ψεύτικες βλεφαρίδες και θα έρθω να κλάψουμε παρέα.» Αυτό που υπήρχε ανάμεσα τους τελικά ήταν ευγενής άμιλλα. Η μία λάμβανε υπόψη της τις κινήσεις της άλλης.
Διάβασε τη συνέχεια στο Hello.gr
Best of Internet
