Η Anne Hathaway βρέθηκε πριν από σχεδόν μια δεκαετία στο επίκεντρο του έντονου «διαδικτυακού ελέγχου» όπως τον έχει χαρακτηρίσει η ίδια, και ακόμα μέχρι σήμερα που αυτός συνεχίζεται, δεν γνωρίζουμε ακριβώς το γιατί…
Όλος ο κόσμος που την παρακολουθούσε, επικεντρωνόταν στο γεγονός ότι είναι …«ενοχλητική» γιατί προσπαθούσε επίμονα και δυναμικά να αγγίξει την τελειότητα και έμοιαζε τόσο χαρούμενη όλη την ώρα. Φυσικά, αυτά είναι γελοίοι λόγοι και δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση τη διαδικτυακή εκστρατεία μίσους που δέχτηκε- και βασικά τίποτα δεν δικαιολογεί μια διαδικτυακή εκστρατεία μίσους απέναντι σε κάποιον που απλά υπάρχει.
Το πιο σημαντικό στην ιστορία αυτή είναι πως η Anne Hathaway χειρίστηκε το κίνημα #HathaHate με τρόπο ώστε να μετατραπεί σε μια θετική ώθηση για την ψυχική της υγεία.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της, η Οσκαρική ηθοποιός είχε δηλώσει: «Πριν από 10 χρόνια μου δόθηκε η δυνατότητα να δω από μιαν άλλη οπτική γωνία τη «γλώσσα του μίσους». Αυτή τη γλώσσα τη χρησιμοποιούσα στον εαυτό μου από τότε που ήμουν 7 χρονών. Και όταν όλος αυτός ο πόνος ξαφνικά έρχεται πάλι πίσω σε σένα από όλο τον όγκο του διαδικτύου, είναι δύσκολο πράγμα».
Αντί λοιπόν να καταρρεύσει λόγω των διαδικτυακών trolls, η Anne συνειδητοποίησε ότι δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με τα αρνητικά αφηγήματα που την περιβάλλουν – ακόμα κι όταν αυτά προέρχονται από την ίδια!
«Κατάλαβα ότι όλο αυτό δεν κάνει για εμένα. Δεν ήταν αυτή η κατάσταση που ήθελα για τον εαυτό μου. Όταν έγινε ό,τι έγινε, συνειδητοποίησα πως δεν ήθελα να έχω καμία σχέση με αυτή την κακή ενέργεια. Δεν θα δημιουργούσα πλέον τέχνη χρησιμοποιώντας ως μέσον τα αρνητικά μου συναισθήματα. Δεν θα είχα πια θέση μέσα μου γι’ αυτό, δεν θα ζούσα υπό τη σκιά του αρνητισμού και δεν θα μιλούσα πια με τη γλώσσα του- σε κανέναν και κυρίως στον εαυτό μου».
«Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει τον άλλο ή να μισεί κάποιον επειδή απλά υπάρχει!», συμπληρώνει. «Κι αν το κάνεις, σημαίνει ότι είσαι πολύ λιγότερος από εκείνον που κρίνεις».
Εξετάζοντας το θέμα του διαδικτυακού μίσους μέσα από το πρίσμα της μητρότητας, η Anne πρόσθεσε: «Ως μητέρα μικρών παιδιών, που σημαίνει ότι είμαι κάποιος που τα τελευταία 6 χρόνια έχει ζήσει με παιδιά, πιστεύω ακράδαντα ότι γεννιόμαστε βιώνοντας αγάπη. Και έπειτα, μέσα σε μια κουλτούρα άστοχου μίσους και ανίατου πόνου, σχηματίζουμε τοξικότητα που είναι υποπροϊόν και των δύο».
Η Hathaway κατέληξε στο συμπέρασμα: «Η επόμενή μου παρατήρηση υπόκειται σε συζήτηση κι ελπίζω με την υπερβολική αισιοδοξία της να μην προσβάλει κανέναν. Πιστεύω ότι τα καλά νέα με το μίσος είναι πως ότι μαθαίνεται, μπορεί έπειτα να εκλογικευτεί και όχι να το ξε-μάθεις αλλά τελικά να το απορρίψεις. Ελπίζω όσοι μισούν να δώσουν στον εαυτό τους την ευκαιρία να μάθει την αγάπη!»
Καλό είναι προτού «οπλίσουμε» και πιάσουμε το κινητό, να θυμόμαστε πως αυτός που σκοπεύουμε να «κράξουμε» ή να θίξουμε, είναι άνθρωπος- όπως εμείς. Ανεξάρτητα από το εάν κάποιος είναι διάσημος ή όχι, σε τι ωφελεί να προσβάλλεις κάποιον ή να τον βρίσεις; Το να μισείς κάποιον επειδή είναι χαρούμενος και επιτυχημένος, δεν είναι ωραίο και δεν θα είναι ποτέ κουλ. Δείχνει μόνο πόσο «μικρός» μπορείς να γίνεις…
Best of Internet
