Μαίρη Χρονοπούλου: Μία Κυρία στον Παράδεισο – Αποχαιρετισμός στην Ελληνίδα σταρ

Διακρίθηκε σε ρόλους ντάμας και μοιραίας γυναίκας, η Μαίρη Χρονοπούλου με την μπάσα φωνή και την επιβλητική εικόνα, άφησε την τελευταία της πνοή σήμερα έπειτα από ολιγοήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο μετά το ατύχημα που είχε στο σπίτι της την Κυριακή.

Η Μαίρη Χρονοπούλου την Κυριακή έπεσε στο σπίτι της και έμεινε αναίσθητη για αρκετή ώρα μέχρι να τη βρει η γυναίκα που την προσέχει. Μεταφέρθηκε στην εντατική του Ευαγγελισμού με σοβαρό αιμάτωμα στο κεφάλι.

Μαίρη Χρονοπούλου: Η μοιραία γυναίκα της Μεγάλης Οθόνης

Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου του 1933 στην Αθήνα.

Αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο οποίο εμφανίστηκε στις ομάδες του χορού, σε αρχαία δράματα.

Το 1957 άρχισε να συνεργάζεται με το ελεύθερο θέατρο, κάνοντας εμφανίσεις στο Ακροπόλ στα έργα των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου «Η Κυρία» και «Ρομάντζο μιας Καμαριέρας».

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε σαν κομπάρσα στο Χαρούμενο ξεκίνημα του Ντίνου Δημόπουλου, το 1954, σε παραγωγή της Φίνος Φιλμ όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια.

Το 1958 πήρε ένα μικρό ρόλο στο Τελευταίο ψέμα του Μιχάλη Κακογιάννη, πάλι στη Φίνος Φιλμ.

Από το 1963 και μετά πρωταγωνίστησε σε πολλές δραματικές σειρές της Φίνος Φιλμ, και όχι μόνο, σε ρόλους ντάμας και μοιραίας γυναίκας, δίπλα σε όλους τους πρωταγωνιστές της εποχής, όπως οι Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Γιώργος Φούντας και Αλέκος Αλεξανδράκης.

Μαίρη Χρονοπούλου: Οι δραματικές ερμηνείες

Ξεχωριστή ήταν η ερμηνεία της στην ταινία Τα κόκκινα φανάρια (1963) του Βασίλη Γεωργιάδη, υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1964, Χωρίς ταυτότητα, (1963, Φίνος Φιλμ), Το χώμα βάφτηκε κόκκινο, ταινία του 1966 σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου, επίσης ήταν υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1966,

Πολύ αργά για δάκρυα του Γιάννη Δαλιανίδη (1968, Φίνος Φιλμ), Όταν η πόλις πεθαίνει, σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη (1969, Φίνος Φιλμ), Κοινωνία ώρα μηδέν του Ντίνου Δημόπουλου (1966, Φίνος Φιλμ), Η λεωφόρος του μίσους (1968, Φίνος Φιλμ) και Ορατότης μηδέν του Νίκου Φώσκολου (1970, Φίνος Φιλμ).

Διαβάστε περισσότερα στο Intronews.gr