Αλεξάνδρα στη Φιλοσοφική. Έτος 2011. Δεν είχα χάσει μέρα και με το που μπήκα στη σχολή γράφτηκα στην ΠΑΣΠ- οκ τότε ήταν cool! Όσο πλησίαζε η 17η στα γραφεία μας επικρατούσε αναβρασμός. Ορίζαμε το σημείο συνάντησης, το dress code μαύρες φόρμες, όποιος θέλει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.

Η σημαία

Η ιδέα του να κρατήσω τη σημαία με έκανε να στέκομαι ταπεινή, κάτι που οκ δεν κάνω τόσο συχνά. Μεταξύ μας όταν το έκανα γέμισα υπερηφάνεια και συγκίνηση- δεν το περίμενα. Η ματωμένη σημαία του πολυτεχνείου βρέθηκε κάτω από τις ερπύστριες του τανκ που έσπασε την πύλη. Παιδιά στην ηλικία μου φυλάγανε εκείνες τις πύλες. Σκέφτηκα: Εγώ που έχω μεγαλώσει με όλες τις ανέσεις θα το έκανα; Μου αρέσει η ελευθερία, η δημοκρατία, η ζωή μου, όμως θα την αντάλλαζα αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στη γενιά μου ή θα έφευγα; Ακόμα δεν το έχω λύσει μέσα μου. Είμαι η “τυχερή” γενιά που μπορεί να έζησε κρίση αλλά δεν έζησε κρίση ελευθερίας και όποιος ξέρει ιστορία καταλαβαίνει πως αυτό είναι πολύ σημαντικό!

Πολυτεχνείο
Τα τανκ έξω από τη Βουλη

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 υπήρξε αποτέλεσμα μιας μαζικής λαϊκής εκδήλωσης ενάντια στο καθεστώς των πραξικοπηματιών της χούντας των συνταγματαρχών. Η εκδήλωση αυτή, που έλαβε αμέσως μορφή εξέγερσης, ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου 1973 με κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών από φοιτητές και σπουδαστές.

Η φλόγα της εξέγερσης μεταδόθηκε τις επόμενες μέρες σε μια καθαρά συνειδητή ενέργεια εναντίωσης στο καθεστώς. Οι εξελίξεις αυτές κορυφώθηκαν τη 17η Νοεμβρίου, πράγμα που είχε ως συνέπεια την είσοδο άρματος μάχης στον χώρο του Πολυτεχνείου και την επαναφορά σε ισχύ του σχετικού στρατιωτικού νόμου που απαγόρευε συγκεντρώσεις και την κυκλοφορία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Στις 14 Νοεμβρίου του 1973, λοιπόν, οι φοιτητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου πήραν μια γενναία απόφαση, μια απόφαση που θα έμενε στην Ιστορία. Αποφάσισαν να απέχουν από τα μαθήματά τους και να διαδηλώσουν εναντίον της χούντας. Οι φοιτητές οχυρώθηκαν μέσα στο κτίριο της σχολής επί της οδού Πατησίων και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου.

Πολυτεχνείο
Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Θέλοντας να δώσουν εθνικό χαρακτήρα στην εξέγερσή τους, αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους». Ο συμβολισμός ήταν σαφής και αδιαμφισβήτητα πατριωτικός. Ο Γιώργος Κυρλάκης μέσα σε λίγες ώρες και με τα υλικά που βρέθηκαν στα εργαστήρια της Σχολής Μηχανολόγων – Ηλεκτρολόγων Μηχανικών κατασκεύασε έναν πομπό. «Εδώ Πολυτεχνείο!» ήταν η παρθενική φράση, μια φράση που θα σφράγιζε τις καρδιές μας και θα έκανε ένα ολόκληρο έθνος εθνικά υπερήφανο για τη νεολαία του, τα παιδιά του, την τιμή του.

«Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας, το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για τη Δημοκρατία!». Πίσω από τα μικρόφωνα ηχούσαν οι νεανικές φωνές της Μαρίας Δαμανάκη, του Δημήτρη Παπαχρήστου και του Μίλτου Χαραλαμπίδη.

Η εξέγερση αυτή του Πολυτεχνείου δημιούργησε μια αλυσίδα διαδηλώσεων, συλλαλητηρίων και εκδηλώσεων εναντίον του καθεστώτος, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε διάφορες άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Από τις 14 Νοεμβρίου έως και σε μερικές περιπτώσεις τις 18 στήνονται οδοφράγματα και διεξάγονται οδομαχίες μεταξύ εξεγερμένων και αστυνομίας.

Πολυτεχνείο

Η μεταβατική κυβέρνηση της χούντας, αποφασίζει να συνδράμει ο στρατός την αστυνομία. Να χτυπήσει δηλαδή ο στρατός τους Έλληνες φοιτητές του Πολυτεχνείου. Οι χουντικοί αποφάσισαν – για να μην ξεχνάμε και κυρίως για να εκτιμήσουμε κάποτε, έστω και αργά, τα πλεονεκτήματα της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου που οικοδομήθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης – να κατεβάσουν τα τανκς. Και ενώ μέσα στη νύχτα γίνονταν διαπραγματεύσεις για την ασφαλή αποχώρηση των φοιτητών, ένα άρμα μάχης παραβίασε, γκρεμίζοντάς την, την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου…

Ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας σάρωσε όλο τον κόσμο και με μαζικές αλλά και στοχευμένες ενέργειες συνέτεινε αποφασιστικά στην επιτάχυνση των διαδικασιών εκδημοκρατισμού στη χώρα – μέσω και της αλλαγής πολιτικής των ξένων κυβερνήσεων και των πιεστικών πλέον παρεμβάσεών τους ενάντια στο χουντικό καθεστώς.

Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου πρέπει να γιορτάζεται από τον λαό και προς χάρη του λαού! Αυτό το εύκολο έμεινε για μας και δεν το έχουμε καταφέρει εδώ και τέσσερις δεκαετίες…

Πολυτεχνείο

Ξεκινήσαμε από την Ιπποκράτους, ένα κύμα φοιτητών που τραγουδούσε Σαββόπουλο, Θεοδωράκη και φώναζε συνθήματα. Κράτησα τη σημαία στην αρχή της Βασιλέως Κωνσταντίνου με γεμάτη καρδιά και με δάκρυα στα μάτια. Ήταν από τις πιο τιμητικές στιγμές της ζωής μου.

Ακολουθήστε το TheNotebook στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!