13 ταινίες που θα σε μεταφέρουν αμέσως στο Παρίσι

Το Παρίσι έχει εμπνεύσει κάθε λογής καλλιτέχνες όλα αυτά τα χρόνια, ζωγράφους, γλύπτες, λογοτέχνες, μουσικούς. Όμως, η γαλλική πρωτεύουσα έχει λάμψει, ίσως περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, στο πανί του σινεμά, λειτουργώντας ως φόντο σε αμέτρητες ταινίες του περασμένου αιώνα. Ακόμη και προτού Γάλλοι σκηνοθέτες όπως ο Jean-Luc Godard και ο François Truffaut ξεκινήσουν ένα κινηματογραφικό κίνημα τη δεκαετία του 1960, το Χόλιγουντ παρουσίασε την ομορφιά του Παρισιού σε δροσερά μιούζικαλ και ρομάντζα. Και από τότε, έχουμε δει την πόλη να λάμπει σε ταινίες κινουμένων σχεδίων, θρίλερ, σκληρές βιογραφικές ταινίες και πολλά άλλα. Ανεξάρτητα από το είδος, ένα είναι σίγουρο: Η πόλη του φωτός σίγουρα ξέρει πώς να κλέψει την παράσταση. Από την Amélie στο Ratatouille, εδώ είναι 10 ταινίες που θα σε μεταφέρουν στο Παρίσι και δεν απαιτείται αεροπορικό εισιτήριο.

Amélie (2001)

Όταν σκέφτομαι το Παρίσι στο σινεμά, σκέφτομαι σκηνές από την Amélie. Η ιδιόμορφη ρομαντική κωμωδία του 2001 ακολουθεί τον ομώνυμο χαρακτήρα, τον οποίο υποδύεται η Audrey Tautou, καθώς περιφέρεται στην πατρίδα της, το Παρίσι, παρακολουθώντας αγνώστους γύρω της. Αν και παλεύει με τη δική της μοναξιά, προσηλώνεται στη βελτίωση της ζωής των άλλων, συχνά από μακριά και χωρίς αναγνώριση. Η ταινία λέγεται ότι γυρίστηκε σε περισσότερες από 80 τοποθεσίες σε όλη την πόλη, επομένως από μόνη της είναι ένα όμορφο ταξίδι στην πόλη του φωτός.

Αναστασία (1997)

Εξακολουθώ να ανατριχιάζω όταν βλέπω τον Ρασπούτιν με την νυχτερίδα του τον Μπάρτοκ. Αλλά αυτή η φανταστική ιστορία για την εξαφάνιση της Αναστασίας Νικολάεβνα αξίζει τον κόπο. Ο Ρασπούτιν φέρεται να ξεκινά τη Ρωσική Επανάσταση πουλώντας την ψυχή του και ρίχνοντας κατάρα στους Ρομανόφ. Στη συνέχεια βλέπουμε την έφηβη Αναστασία που έχει ξεχάσει το παρελθόν της, αφού μόλις γλιτώνει από την Επανάσταση καταλήγει σε ένα επαρχιακό ρωσικό ορφανοτροφείο, αγνοώντας την βασιλική της καταγωγή. Η ίδια βρίσκεται τελικά να ταξιδεύει στο Παρίσι αφού τη βρίσκει να περιφέρεται ένα δίδυμο απατεώνων που ελπίζει να την περάσει ως την «πραγματική» Αναστασία και να κερδίσει το μπόνους της γιαγιάς της. Είναι μια μουσική ταινία κινουμένων σχεδίων που σίγουρα θα ζωντανέψει στην οθόνη τόσο την Αγία Πετρούπολη όσο και το Παρίσι.

Before Sunset (2004)

Αν δεν γνωρίζεις τον Jesse και την Céline, τι κάνεις με τη ζωή σου; Το Before Sunset είναι το δεύτερο μέρος της ονειρικής τριλογίας του Richard Linklater που ακολουθεί τη σχέση μεταξύ Jesse (Ethan Hawke) και Céline (Julie Deply), μετά το Before Sunrise του 1995. Αφού συναντήθηκαν σε ένα τρένο και μοιράστηκαν μια νύχτα μαζί στη Βιέννη στην πρώτη ταινία, οι ζωές τους διασταυρώνονται για άλλη μια φορά, εννέα χρόνια αργότερα στο Παρίσι. Ο διάλογος είναι έξυπνος και οδυνηρός καθώς πηγαίνουμε μαζί με το ζευγάρι μια βόλτα στην πόλη, περνώντας μέσα από τη συνοικία Marais του 4ου διαμερίσματος, το Le Pure Café στο 11ο διαμέρισμα και το πάρκο Promenade Plantée στο 12ο διαμέρισμα. Το Παρίσι είναι το τέλειο σκηνικό για τον στοχασμό της ταινίας σχετικά με τη μοίρα και το πώς μια απόφαση γεννά μια άλλη (ή εξαλείφει μια εντελώς). Και αν οι τίτλοι πέσουν και η καρδιά σου είναι μπερδεμένη και δεν μπορείς να αποχωριστείς τον Jesse και τη Céline, είσαι τυχερή: Μπορείς να δεις την τελευταία τους πράξη στο Before Midnight (2013), που κυκλοφόρησε — το μαντέψατε — εννέα χρόνια μετά το Before Sunset.

Belle de Jour (1967)

Το Belle de Jour ανήκει σε μία τεράστια και άκρως προβληματική κατηγορία ταινιών που έγιναν από άνδρες που σκόπευαν να αποκαλύψουν τον μυστικό σεξουαλικό κόσμο των γυναικών, κάτι το οποίο έχει κάνει σχεδόν κάθε σημαντικός Ευρωπαίος σκηνοθέτης του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Ωστόσο, αυτός ο σκηνοθέτης – ο σπουδαίος Ισπανός Luis Buñuel – ήταν ένας από τους πιο ιδιοφυής και πονηρούς, και το Belle de Jour λειτουργεί ως μια από τις πολλές έξυπνες κριτικές του για τους τρόπους και τις υποκρισίες της άρχουσας τάξης. Με πρωταγωνίστρια την Catherine Deneuve ως σύζυγο ενός καθωσπρέπει νεαρού χειρούργου που εργάζεται κρυφά σε έναν οίκο ανοχής, το Belle de Jour απεικονίζει το Παρίσι ως ένα μέρος κομψών παραπετασμάτων που χρησιμεύουν μόνο για να κρύψουν τη μανιασμένη ταυτότητα των αξιοσέβαστων ανθρώπων που περπατούν στους δρόμους του.

Casablanca (1942)

Ενώ το μεγαλύτερο μέρος της Casablanca διαδραματίζεται στην Casablanca, το Παρίσι, καταλαμβάνει λίγα αλλά πολύ σημαντικά λεπτά της ταινίας. Σε ένα μοντάζ αναδρομής, η πόλη γίνεται το σκηνικό του φλογερού έρωτα του Rick (τον οποίο υποδύεται ο Humphrey Bogart) και της Ilsa (που υποδύεται η Ingrid Bergman), με βόλτες στα Ηλύσια Πεδία, ballroom χορούς, πολλές σαμπάνιες και παθιασμένα φιλιά. Οι ξέγνοιαστες σκηνές έρχονται σε έντονη αντίθεση με την πολιτική σκηνή της εποχής του πολέμου που επικρατεί στην υπόλοιπη ταινία, αλλά βοηθούν τους θεατές να κατανοήσουν την ερωτική σχέση που είναι χαραγμένη σε μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Και, φυσικά, μας έφερε επίσης μια από τις πιο αξιομνημόνευτες ατάκες της κινηματογραφικής ιστορίας: «We’ll always have Paris».

The Devil Wears Prada (2006)

Το μεγαλύτερο μέρος του The Devil Wears Prada είναι όσο πιο Νεοϋορκέζικο γίνεται. Η νεαρή βοηθός Andy Sachs, την οποία υποδύεται η Anne Hathaway, πιάνει δουλειά στο μεγαλύτερο περιοδικό μόδας υπό την διαβόητη διευθύντρια Miranda Priestly, την οποία υποδύεται η Meryl Streep. Αλλά ολόκληρη η ταινία προετοιμάζει μια σειρά σκηνών που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας στο Παρίσι, όπου εκτυλίσσονται μεγάλα δράματα και αποκαλύψεις και ειλικρινά, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο σε καμία άλλη πόλη.

Funny Face (1957)

Ενώ ψάχνει για το επόμενο υπέροχο μοντέλο μόδας, ο φωτογράφος Dick Avery (που τον υποδύεται ο Fred Astaire) πέφτει πάνω στη ντροπαλή, σοφιστικέ Jo Stockton (την οποία υποδύεται η Audrey Hepburn) που εργάζεται σε ένα βιβλιοπωλείο και το «αστείο πρόσωπό» της καταλήγει να είναι ακριβώς αυτό που η βιομηχανία της μόδας αναζητά. Οι δυο τους πετάνε στο Παρίσι και τραβούν λαμπερές φωτογραφίες σε μερικά από τα πιο διάσημα ορόσημα της πόλης, τραγουδούν και χορεύουν ένα soundtrack των George και Ira Gershwin και συναναστρέφονται με μερικούς μπιτνικ φιλοσόφους σε ένα υπόγειο καφέ. Το Funny Face είναι εύκολα μια από τις πιο fashionable ταινίες όλων των εποχών και ο Fred και η Audrey (και το Παρίσι) δεν ήταν ποτέ τόσο γοητευτικοί.

Marie Antoinette (2006)

Η Marie Antoinette της Sofia Coppola έχει μείνει αξέχαστη για το soundtrack της όσο και για τα υπέροχα κοστούμια και την αιχμηρή απεικόνιση της πολιτικής και του κουτσομπολιού που κάποτε στροβιλίζονταν στις Βερσαλλίες. Ωστόσο, η ταινία, με πρωταγωνιστές την Kirstin Dunst και τον Jason Schwartzman, αρχικά απορρίφθηκε από τους κριτικούς ως εφηβική ανοησία (όπως ακριβώς έκανε η ιστορία με την ίδια την Antoinette) όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2006. Ευτυχώς, άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου και αναδείχθηκε ως cult κλασικό έργο που σε μεταφέρει κατευθείαν στις μεγαλειώδεις αίθουσες χορού και στους περιποιημένους κήπους του παλατιού και αποτυπώνει με ακρίβεια πώς είναι να είσαι έφηβη – ανεξάρτητα από τον αιώνα που μπορεί να βρίσκεσαι.

Moulin Rouge! (2001)

Δεν θα με κουράσει ποτέ αυτή η ταινία. Ένα αριστούργημα του αριστοτέχνη Baz Luhrmann, η ταινία ακολουθεί τη Satine (την οποία υποδύεται η Nicole Kidman), μια star του εμβληματικού καμπαρέ Moulin Rouge του Παρισιού και τον καταστροφικό παράνομο έρωτά της με τον Christian (που υποδύεται ο Ewan McGregor). Ένα μιούζικαλ επικών διαστάσεων, το Moulin Rouge! αναμειγνύει ποπ τραγούδια που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε (ακόμα ανατριχιάζω όταν ακούω τη διασκευή σε αργεντίνικου τάνγκο του «Roxanne» των Police) και πρωτότυπα όπως το «Come What May». Διαδραματίζεται στην Μονμάρτρη και στο ίδιο το Moulin Rouge, κι αν και δεν παρουσιάζει πολλά εμβληματικά αξιοθέατα εκτός της περιστασιακής θέας του Πύργου του Άιφελ, είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό.

Ratatouille (2007)

Το Ratatouille αποτυπώνει καλύτερα από τις περισσότερες ταινίες το πνεύμα του Παρισιού. Οι κινηματογραφιστές πέρασαν μια εβδομάδα εκεί, επισκεπτόμενοι αξιοθέατα και τρώγοντας σε διάσημα εστιατόρια, προκειμένου να ζωντανέψουν την πόλη μέσω του animation. Ανάμεσα στις εκπληκτικές σκηνές και τη μουσική, ο Ratatouille ενσαρκώνει τον ρομαντισμό, τη γαστρονομική ιστορία και το άφατο αίσθημα ευκαιρίας στη γαλλική πρωτεύουσα. Πετυχαίνει επίσης το απίστευτο κατόρθωμα να κάνει τα animated φαγητά να φαίνονται απολύτως νόστιμα.

The Red Balloon (1956)

Η μόνη μικρού μήκους ταινία που κέρδισε ποτέ το Oscar Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, το The Red Balloon του Albert Lamorisse αφηγείται την απλή ιστορία ενός νεαρού αγοριού που γίνεται φίλος με ένα κόκκινο μπαλόνι -που φαίνεται να έχει το δικό του μυαλό- και το ακολουθεί στους δρόμους του Παρισιού. Μέχρι να τελειώσει η 38λεπτη ταινία, θα ερωτευτείς την παράξενη αυτή φιλία και θα δεις το μπαλόνι ως ένα ζωντανό άνθρωπο που αναπνέει και ενεργεί, σε μία μίξη E.T. και Up. Τα τελευταία λεπτά της ταινίας είναι τόσο μαγικά και αναδεικνύουν τον ορίζοντα του Παρισιού πολύ πολύ όμορφα.

La Vie en Rose (2007)

Αν έχεις παρακολουθήσει ποτέ μια ταινία που διαδραματίζεται στο Παρίσι, το πιθανότερο είναι ότι έχεις ακούσει τουλάχιστον μερικά εκτελέσεις του «La Vie en Rose», του ανεπίσημου ύμνου της πόλης και του τραγουδιού που έκανε την Édith Piaf ένα μουσικό σύμβολο. Το La Vie en Rose, με την Marion Cotillard στον βραβευμένο με Oscar πρωταγωνιστικό ρόλο της, δείχνει μη γραμμικά αποσπάσματα από τη ζωή και την άνοδο της διάσημης Γαλλίδας τραγουδίστριας, που διαδραματίζονται σε όλο το Παρίσι (συμπεριλαμβανομένης μιας κορυφαίας παράστασης στο Olympia music hall). Τα κοστούμια, το μακιγιάζ και τα σκηνικά της βιογραφικής ταινίας του 2007 είναι όλα φανταστικά, αλλά ο πραγματικός λόγος για να παρακολουθήσεις το La Vie en Rose είναι για να δεις τη μαγευτική ερμηνεία της Cotillard. Απλά ετοιμάσου να παίζεις το soundtrack σε επανάληψη για τις επόμενες εβδομάδες.

The Dreamers (2003)

Τριάντα χρόνια μετά το Last Tango in Paris, ο διάσημος Ιταλός σκηνοθέτης Bernardo Bertolucci επέστρεψε με άλλο ένα δράμα που διαδραματίζεται στην πόλη της έρωτα. Ένα, που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια των φοιτητικών ταραχών του 1968 και είναι πιο γλυκό από τον προκάτοχό του, λεοτουργώντας ως φόρος τιμής όχι μόνο στο ίδιο το Παρίσι αλλά και στη δίνη των παθών και των ιδεών που αναζητούν οι νέοι εκεί από αμνημονεύτων χρόνων. Δες το back to back με το Regular Lovers, μια άλλη ιστορία νεανικής αγάπης με φόντο τις ταραχές του ’68 με πρωταγωνιστή τον Louis Garrell, που κυκλοφόρησε δύο χρόνια αργότερα και σκηνοθετήθηκε από τον πατέρα του Louis, τον θρυλικό Γάλλο σκηνοθέτη Philippe Garrell.

Photos: imdb

Διάβασε επίσης: Ertflix: 3 τρομακτικές ιστορίες για cuddling στα ζεστά.