Ας είμαστε ειλικρινείς: Το να κάνεις μία λίστα με τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών είναι εξ ορισμού ένα φιλόδοξο εγχείρημα. Ένα ευαίσθητο θέμα γούστου, που γεννά διαφωνίες και ξυπνά πάθη. Το τι μας αρέσει και τι όχι είναι πάντα υποκειμενικό.
Αλλά υπάρχουν και ορισμένες αντικειμενικές αλήθειες. Βάσεις για να πατάμε, σημεία αναφοράς για να συνεννοούμαστε. Τουτέστον σειρές που έχουν γίνει κλασικές και νικάνε το χρόνο, μένοντας στο χώρο ως κάτι «σπέσιαλ». Γίνονται μέρος της λαϊκής κουλτούρας, έχουν απίστευτο impact.
Πάμε λοιπόν να δούμε τι διαλέξαμε. Με μια σημαντική επισήμανση; Η σειρά που παρουσιάζονται οι… σειρές είναι τυχαία. Το λέμε για να σας προλάβουμε, μην προκύψει τυχόν και άλλος παράγοντας διαφωνίας…
Οι καλύτερες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών
Game of Thrones
Ίσως να μην «ξεθυμώσουμε» ποτέ στον Τζορτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν που δεν συνέχισε να γράφει τα βιβλία και άφησε το «παιδί» του στα χέρια των τηλεοπτικών Ντέιβιντ Μπένιοφ και Ντ. Μπ. Γουέις – πού να… απεργούν για πάντα οι εν λόγω σεναριογράφοι.
Και αυτό που θα μπορούσε να είναι το «αριστουργηματικότερο των αριστουργημάτων» (sic) έγινε ένα φινάλε «βάλε αυτό εδώ, σβήσε αυτό εκεί και όπα μεγάλε καλά είμαστε». Όχι. Δεν είμαστε καθόλου καλά. Ούτε με τα καλά μας,
Ξέχωρα από αυτό ή μάλλον προσπαθώντας να το αγνοήσουμε καίτοι δεν είναι κάτι εύκολο, το GOT είναι ένα φαινόμενο που θα αναλύουν και οι επόμενες γενιές, συνώνυμο της ποπ κουλτούρας των 10s. Μια σειρά που εκτόξευσε το περιεχόμενο και το υλικό σε άλλο επίπεδο, ένας κόσμος στον οποίο όποιος μπήκε (μεταφορικά ομιλώντας) δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ.
The Wire
Οι φανατικοί του The Wire θα σε κοιτάξουν στα μάτια και θα στο πουν με τις παρακάτω λέξεις: Είναι ό,τι πιο πρωτοποριακό και ό,τι πιο ιδιοφυές έχει παιχτεί ποτέ στη μικρή οθόνη, η σειρά που όρισε τo crime series και γενικώς τα… πάντα.
Μιλάμε όντως για ένα φαινόμενο, ένα αστυνομικό δράμα που μπαίνει σε μονοπάτια που δυσκολεύεσαι να εξηγήσεις με απλές, καθημερινές λέξεις. Ενώ μιλάμε για κάτι απολύτως ρεαλιστικό και σκληρό, αυτό που λαμβάνει ο θεατής είναι μαγεία. Ορίστε, το είπαμε, το βρήκαμε. Το The Wire σημειωτέον, έχει γίνει ως και μάθημα σε αμερικανικά πανεπιστήμια τόσο από κοινωνιολογική άποψη όσο και κινηματογραφική, λογοτεχνική.
The Sopranos
Από το Sopranos και μετά τίποτα δεν ήταν το ίδιο ξανά στο τηλεοπτικό τοπίο. 1999 έγραφε το ημερολόγιο και μόλις είχε βγει μια σειρά που μας έδειξε πως (έτσι) γίνεται. Πως μπορείς να βάλεις την κινηματογραφική ποιότητα στη μικρή οθόνη.
Η ιστορία του Τόνι Σοπράνο, αυτού του «ανθρώπινου» μαφιόζου, άφησε τους θεατές με το στόμα ανοιχτό. Σασπένς, χιούμορ, αιφνιδιασμός, δομή χαρακτήρων και ηθοποιοί, όλα «μπόμπα». Σειράρα με κληρονομιά που θα μείνει εσαεί. Και ένα φινάλε που θα διχάζει πάντα, θα θυμώνει επίσης. Ήταν πάντως εντελώς «προχώ».
Lost
Σημασία είχε τελικά το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Προσγειωθήκαμε ανώμαλα (πιάσατε τη λεπτή ειρωνεία, έτσι;) με το πώς τελείωσε η σειρά. Ήταν μάλλον μια περίπτωση που το τελικό προϊόν ξεπερνάει την αρχική σύλληψη. Γιγαντώθηκε τόσο πολύ αυτό το πράγμα, μπλέχτηκαν τόσες ιδέες και τηλεοπτικά τρικ, που μετά ως και οι ίδιοι οι σεναριογράφοι δεν ήξεραν πώς να (το) ξεμπλέξουν.
Όμως θα υπάρχει πάντα ένα «πριν» και ένα «μετά» το Lost. Ο τρόπος που βλέπουμε και καταναλώνουμε σειρές ορίστηκε ακριβώς μέσω αυτού. Πώς να ξεχάσει κανείς τις συζητήσεις επί συζητήσεων για το «τι στα κομμάτια γίνεται;». Τις θεωρίες, την αγωνία για το πότε θα βρει το επόμενο επεισόδιο, η νέα σεζόν. To μίσος που τότε πραγματικά αποκτήσαμε για τα spoiler. Σημασία έχει το ταξίδι…
Μάθε τις υπόλοιπες στο Intronews.gr
Best of Internet
