Στις 3 Μαρτίου 2023 το περιοδικό Time έγινε ενός αιώνα! Εμπνευσμένο από τους Μπράιτον Χάντεν και Χένρι Λιούς, το Time ήταν το πρώτο εβδομαδιαίο περιοδικό στις ΗΠΑ, έχοντας τη βάση του στη Νέα Υόρκη. Ο αρχικός του τίτλος ήταν Facts (σσ. Γεγονότα), θέλοντας να επικεντρωθούν στην περιεκτικότητα, εξασφαλίζοντας έτσι στον πολυάσχολο αναγνώστη της εποχής πως θα μπορεί να διαβάσει την ύλη μέσα σε μια ώρα. Ο τίτλος τελικά άλλαξε σε «Time», με πρώτο μότο «Take Time – It’s brief» (Πάρε το Time – Είναι σύντομο), με διττή βέβαια ερμηνεία παίζοντας με τη λέξη »Χρόνος» («Time»).
Ο Χέιντεν ήταν εκείνος που είδε το Time, όχι μόνο ως ένα περιοδικό που καλύπτει σημαντικά πολιτικά θέματα, αλλά και με μια πιο ελαφριά προσέγγιση σε άλλα ζητήματα που αφορούν τους αναγνώστες, όπως τους celebrities, τη βιομηχανία της ψυχαγωγίας και της pop κουλτούρας,
Από το ξεκίνημά του το Time είχε στο εξώφυλλό του το πορτρέτο ενός ανθρώπου -ο οποίος ήταν και το κεντρικό θέμα του τεύχους. Ο Joseph G. Cannon, απελθών πρόεδρος της Βουλής, ήταν στο εξώφυλλο του παρθενικής έκδοσης. «Πάντα βρίσκω αστείο το γεγονός πως οι δημιουργοί του Time περίμεναν μέχρι την τελευταία στιγμή για να ολοκληρωσουν το εξώφυλλο -μια πρακτική που περιστασιακά συμβαίνει μέχρι και σήμερα», σημείωνει ο νυν creative director του Time, D.W. Pine. Το εξώφυλλο, με το σκίτσο του κεντρικού «πρωταγωνιστή» και τα μοτίβα στα πλάγια έμμελε να δώσει τον τόνο για τα επόμενα χρόνια. Το άρθρο για τον Cannon ήταν μόλις 300 λέξεων. «Το πήρα και άρχισα να ξεφυλλίζω τις μόλις 32 σελίδες του (συμπεριλαμβανομένου του εξωφύλλου). Μισή ώρα αργότερα, συνειδητοποίησα με έκπληξη: Αυτό που διάβασα δεν ήταν καθόλου κακό» μοιραζόταν αργότερα ο εκ των εκδοτών, Χένρι Λιούς.
Η εικονογράφηση σταδιακά πηγαίνει από τις τραχιές γραμμές που σχεδιάζονται με το χέρι, στα πορτρέτα με ακατέργαστο κάρβουνο, που φιλοτεχνούν ταλαντούχοι καλλιτέχνες, με κυριότερο τον Σάμουελ Τζόνσον Γουλφ. Εξώφυλλα όπως του Σίγκμουντ Φρόιντ κινήθηκαν στο κλασικό μοτίβο, αλλά δοκιμάστηκαν και οι πειραματισμοί με φωτογραφίες, όπως του Τσάρλι Τσάπλιν (1925). Το εξώφυλλο του Τζον Χέιζ Χάμοντ είχε έναν ακόμη νεωτερισμό: Την αριστερή πλάγια στήλη σε πράσινο χρώμα.
Σταδιακά στα 30s, η επιλογή του κεντρικού προσώπου διευρύνεται: Από τον Γκάντι, μέχρι τον Τζο Ντι Μάτζιο και από τον Χέμινγουεϊ ως τη Γερτρούδη Στάιν, δεν υπάρχει κανένας φραγμός στα πρόσωπα που μπορούν να κοσμήσουν τα εξώφυλλα. Τα πρόσωπα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον των αναγνωστών και μονοπωλούν τις κοινωνικές συναθροίσης βρίσκονται συνήθως στα εξώφυλλα του περιοδικού. Έτσι, το 1939, στο τεύχος με το «Πρόσωπο της Χρονιάς» συναντάμε τον Αδόλφο Χίτλερ.
Στις αρχές του 1940 τα εξώφυλλα αρχίζουν να γίνονται έγχρωμα, αλλά και πιο τολμηρά. Το παρθενικό είναι αυτό με τη Ρίτα Χέιγουορθ, στις 10 Νοεμβρίου 1941, από τον φημισμένο καλλιτέχνη Τζορτζ Πέτι. «Πιστεύετε πως η πλειοψηφία των αναγνωστών σας δεν θα προσβληθεί από το εξώφυλλο, με το σχεδόν γυμνό σώμα της Χέιγουορθ;» αναρωτιόταν σε επιστολή που έστειλε στα γραφεία του Time ένας αναγνώστης από την Πενσιλβάνια.
Διάβασε τη συνέχεια και δες τα εμβληματικά εξώφυλλα του θρυλικού περιοδικού στο Intronews.gr
Best of Internet
