Light εναντίον λαϊκών: Πόση υποκουλτούρα θα αντέξουμε ακόμα;

Καθώς χάζευα τις προάλλες στο Instagram, έπεσα πάνω σε κάποια stories του Light ο οποίος έθιξε ένα ζήτημα που ομολογουμένως δεν το είχαμε ξαναδεί στη συνολική του εικόνα. Ανέφερε πως αρκετοί από τους λαϊκούς τραγουδιστές της χώρας μας έχουν εκφραστεί ή συμπεριφερθεί όχι απλά απρεπώς αλλά και φρικωδώς αναχρονιστικά. Υποστήριξε, μάλιστα, ότι  οι δημοσιογράφοι τους ξεπλένουν συνεχώς. Και σε κάποια σημεία έχει δίκιο έχει δίκιο!

Φυσικά, ας είναι ξεκάθαρο εξ’ αρχής πως το ότι ήταν εύστοχος σε μια του τοποθέτηση, δεν σημαίνει πως ξεπλένεται το συμβάν με πρωταγωνιστή τον ίδιο και τον Snik. Όμως οι λαϊκοί μας αοιδοί έχουν πολλές φορές «παραστρατήσει» σε συμπεριφορές ανοίκειες, ωστόσο, παραμένουν στις συνειδήσεις μας ως «τα καλά παιδιά» κι όλα συγχωρούνται – αρκεί να εκφραστεί ο νταλκάς μας! Από τους trappers, θα μου πεις, το περιμένει κανείς να έχουν βίαιες συμπεριφορές γιατί αυτό πουλάνε: δρόμο- βία- όπλα- γυναίκες. Οι λαϊκοί μάς πουλάνε τον έρωτα και τον πόνο κι αυτό είναι κάτι οικείο για εμάς γιατί ταυτιζόμαστε με την υπερβολική έκφραση του πάθους – τουλάχιστον αρκετοί από μας.. 

Ανέφερε για παράδειγμα το πρόσφατο περιστατικό με τον Θέμη Αδαμαντίδη που ξυλοφόρτωνε τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του και ειλικρινά δεν είδα κανέναν να γράφει για το μη θετικό pattern που παρακολουθούμε αρκετά χρόνια τώρα με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη. Φυσικά, το ότι είναι εθισμένος στον τζόγο ή σε οτιδήποτε άλλο, δεν αφορά κανέναν – μάλιστα οι περισσότεροι γελούσαμε. Για τον ξυλοδαρμό αναφέραμε την είδηση κι όπως είπε και ο ίδιος ο Light, κανείς δεν είπε #cancel_laikous.

Βέβαια, η αφοριστική κουλτούρα του cancel δεν έχει κανένα νόημα καθώς κανείς δεν είναι αναμάρτητος και φυσικά δεν θα μείνει κανένας καλλιτέχνης να ακούμε στο τέλος!  Όμως, ο Light έχει σε ένα πράγμα δίκιο. Είμαστε επιλεκτικοί στο ποιον θα θίξουμε και επιλέγουμε πάντα τον εύκολο στόχο που στην προκειμένη περίπτωση είναι οι trappers. Γιατί οι trappers είναι απόλυτα ξεκάθαροι με την κουλτούρα που προωθούν. Το έχω “money, έχω drugs, είμαι dealah”, έχει απόλυτα ξεκάθαρο νόημα, δεν σε μπερδεύει καθώς συνήθως τα trap τραγούδια έχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία μέσα τους. 

Το ότι ο Αδαμαντίδης τραγουδάει το «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί», ο Οικονομόπουλος το «Βάλτο τέρμα, σ’ αγαπάω εσένα» ή ο Σφακιανάκης «Σαν την παπαρούνα μοιάζεις», δεν πρέπει να μας μπερδεύει. Ο ένας βαράει τις γυναίκες του όπως οι ίδιες υποστηρίζουν, ο άλλος έχει εκφράσει μισογυνίστικες απόψεις και ο τρίτος έχει εκφράσει κατά καιρούς ακραίες και ρατσιστικές απόψεις.

Για παράδειγμα δεν έγινε τρομερός ντόρος όταν ο Νίκος Οικονομόπουλος είπε ευθέως πλην σαφώς πως «τη γυναίκα τη θέλω σήκω- σήκω κάτσε- κάτσε», να πλένει κανένα πιάτο και επειδή είναι άντρας,  θα χτυπά και το χέρι στο τραπέζι! Επίσης έχουμε ξεχάσει τις υπέροχες δηλώσεις Σφακιανάκη: «Έχω ψηφίσει μόνο μία φορά στη ζωή μου και ψήφισα αυτούς που βάλανε στη φυλακή. Πρόσφατα δεν έβαλαν στη φυλακή ανθρώπους οι οποίοι ήταν εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό; Τι προσβολή! Πρώτα πρέπει να τα αποδείξεις και μετά να καταδικάσεις και να φυλακίσεις τους ανθρώπους. Δεν τους φυλακίζεις προκαταβολικά. Δικτατορία, φασισμός…  Λένε φασίστες τους φασίστες οι φασίστες…», ή τις δηλώσεις του για τους ομοφυλόφιλους: «Ομοφυλόφιλοι γίνονται μέσα από το lifestyle, δεν γεννιούνται. Δεν είναι φυσιολογικό. Υπάρχει το φυσιολογικό και το παρά φύσιν», πρόσθεσε. Πάντως είπε πως αν το παιδί του ήταν ομοφυλόφιλος, δεν θα το έδιωχνε από το σπίτι: «Θα πήγαινε περίπατο η αγάπη»…

Και επαναλαμβάνω πως τα απαράδεκτα περιστατικά που έλαβαν χώρα στα Mad VMA δεν ξεπλένονται επειδή κάποιος μπορεί να έκανε ή να είπε κάτι εξίσου καταδικαστέο – αλλά μήπως ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε πόση υποκουλτούρα μπορούμε να αντέξουμε ή καλύτερα να ανεχτούμε σαν κοινωνία; Γιατί όπως λένε οι διατροφολόγοι, είμαστε ότι τρώμε! Το ίδιο ισχύει και για το μυαλό μας!