«Είναι σαν κι εμάς!», μας λέει ο τίτλος της αφίσας από την ομάδα «Μιγάδα», που αποτελείται από γυναίκες ενάντια στις «νέες πειθαρχήσεις» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό). Στην αφίσα, λοιπόν, δικαιολογούν τις βρεφοκτονίες και καταδικάζουν τη διαπόμπευση γυναικών που σκοτώνουν τα παιδιά τους. «Ο διασυρμός των νεαρών γυναικών – και των μητέρων τους – που κατηγορούνται για βρεφοκτονία, είναι μια ακόμη στιγμή βαρβαρότητας, αντίστοιχης με τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών το 2012.»  Η αφίσα αναφέρεται σε προηγούμενες παιδοκτονίες και επανακυκλοφόρησε στο διαδίκτυο με την υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου.

ομάδα

Τρικυμία εν κρανίω

Αυτή η φράση περιγράφει τα όσα πρεσβεύει αυτή η …ομάδα(;), ή συλλογικότητα(;), ή αλληλέγγυες(;)…  Καθώς πρώτα συγκρίνουν την έκτρωση με τη δολοφονία παιδιών από μανάδες που τα έπνιξαν ή τα παράτησαν ή τα δηλητηρίασαν. Αυτό κι αν είναι μισογυνίστικη τοποθέτηση. Δηλαδή τι μας λένε; Ότι μετά από τόσα χρόνια σκληρών αγώνων που διεξήγαγε  το γυναικείο κίνημα  για να μπορεί η γυναίκα να έχει την ελευθερία επιλογής στο σώμα της, είναι ουσιαστικά σαν να αποζητούσε την άδεια του κράτους για να δολοφονήσει; Εάν λοιπόν μια γυναίκα έχει βιαστεί, δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να στηρίξει ένα παιδί, δεν θέλει παιδί εκείνη τη στιγμή στη ζωή της, ή δεν θέλει γενικά παιδί, βρε αδερφέ, πρέπει να το κρατήσει ή να της φορτωθεί το στίγμα της φόνισσας;

Η έκτρωση, λοιπόν, αγαπητές «Μιγάδες», δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το να γεννάς τα παιδιά σου, να τα μεγαλώνεις και να τα σκοτώνεις είτε πνίγοντάς τα είτε πετώντας τα από το μπαλκόνι είτε δηλητηριάζοντάς τα αργά και βασανιστικά. Το πρώτο αποτελεί κεκτημένο, το άλλο φόνο – από τους πιο ειδεχθείς. «Και τα υποτιμητικά σχόλια και τις μεθοδεύσεις του προσωπικού, με σκοπό να μας αποτρέψουν από το να κάνουμε έκτρωση. Μέχρι και την καρδιά του εμβρύου μας ανάγκασαν να ακούσουμε! Ξέρουμε ότι το όλο ζήτημα έχει να κάνει με την πειθάρχησή μας ως εργάτριες της αναπαραγωγής. Με τον κρατικό έλεγχο των γεννήσεων και του πληθυσμού και άρα τον τρόπο αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Και ας μην ξεχνάμε και το πολύ επικερδές εμπόριο βρεφών, παιδιών, οργάνων». Οι επαναστατημένες εργάτριες αναπαραγωγής θίγουν πολλά θέματα ταυτόχρονα και μάλλον ζούνε σε κάποια παράλληλη πραγματικότητα όπου οι γυναίκες κάνουν ακόμα παράνομα εκτρώσεις (πολλές φορές με τραγικά αποτελέσματα) ή που τους παίρνουν τα μωρά τους για όργανα (;)…

Κλείνουν την ανακοίνωση ακόμα πιο δυναμικά εξηγώντας πως «η αντισύλληψη, η έκτρωση, η έκθεση, η βρεφοκτονία, στην ουσία αποτελούν στάδια στην προσπάθεια μιας γυναίκας να ελέγξει την αναπαραγωγική της λειτουργία και άρα τη ζωή της». Αν και η αφίσα κυκλοφόρησε μετά το άρθρο των ΝΕΩΝ το 2018 και αφορούσε στην υπόθεση της 19χρονης που έπνιξε το νεογέννητο βρέφος της και το πέταξε σε κάδο απορριμμάτων με τη βοήθεια της 54χρονης μητέρας της. Και ναι υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις αδιεξόδων όπου κορίτσια που είχαν χάσει κάθε ελπίδα και χωρίς κοινωνική στήριξη, σκότωσαν τα παιδιά τους. Αυτό, δηλαδή, δεν τις κάνει φόνισσες; Τις κάνει θύματα; Προφανώς όχι.

ομάδα

Όσο κι αν κάποιες συλλογικότητες σιχαίνονται την κοινωνία που έχουμε όλοι οικοδομήσει, αυτή η κοινωνία δίνει πολλές επιλογές σε κάποιον που δεν δύναται να κρατήσει το ή τα παιδιά του. Υπάρχουν πολλές δομές που προσφέρουν στα παιδιά στέγη, μόρφωση, θαλπωρή και μιαν ευκαιρία για ζωή. Έχουν την ευκαιρία να ζήσουν χωρίς γονείς μεν- κάποιες φορές καλύτερα- αλλά να ζήσουν!

Αρκετά με αυτές τις μπερδεμένες και πολύ επικίνδυνες αφίσες. Ο φόνος του παιδιού σου ανήκει σε μια πολύ ειδική κατηγορία και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία επ’ αυτού. Ούτε η κακή κοινωνία φταίει, ούτε οι γιατροί, ούτε οι γονείς, ούτε κανείς και όχι δεν είναι σαν κι έμας. Φταίει ο φονιάς. Απλά και καθαρά.

Διαβάστε επίσης: Πάτρα: Πώς είναι να πεθαίνεις εννέα φορές;

Ακολουθήστε το TheNotebook στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΕΑ

Best of Internet