Μια ερώτηση του BuzzFeed στην κοινότητά του στάθηκε αφορμή για να μιλήσουν όλοι για τα παιδικά τους τραύματα και τους γονείς τους. Κάποιες φορές είναι τρομερά δύσκολο να ξεχωρίσεις την υπερβολική αγάπη και το ενδιαφέρον από την τοξικότητα. Και έτσι, (ίσως) μεγαλώσαμε εγωιστές, απαιτητικοί και ανικανοποίητοι. Κυρίως, θέλουμε να μας αγαπούν δίχως όρους λες και είμαι νάρκισσοι. Μας μεγάλωσαν χειριστικοί γονείς και χειραγωγούμε τους συντρόφους μας, δεν έχουμε όρια και είμαστε υπερβολικά επικριτικοί. Ή γεμίζουμε με ενοχές τους δικούς μας ανθρώπους για να μας κάνουν τα χατίρια. Αυτά είναι δεκαπέντε τοξικά πράγματα που μάθαμε από τους γονείς μας (σύμφωνα με προσωπικές μαρτυρίες).
1. Δεν μιλούσαμε για τα συναισθήματά μας. Αν ήσουν λυπημένος ή θυμωμένος έπρεπε να μείνεις στο δωμάτιο σου και να εμφανιστείς σαν να μην συνέβη τίποτα ποτέ. Ακόμα και χαρά έπρεπε να την καταπιέζουμε για να μην είναι έντονη. Δεν μπορούσα να κλάψω μπροστά σε κόσμο ή να πω σε κοντινούς μου φίλους πόσο τους αγαπώ χωρίς να ντρέπομαι.
2. Οι γονείς μου ήταν τρομερά επικριτικοί και δεν ένιωθα περήφανος για τίποτα που έκανα. Δεν ήμουν ποτέ αρκετός για αυτούς. Ποτέ δεν με έκαναν να νιώσω χαρούμενος για κάτι που πέτυχα.
3. Ο πατέρας μού μου έβαζε πρόστιμο όταν ρευόμουν και δεν έλεγα συγγνώμη. Μου φώναζε όταν το ξεχνούσα. Ακόμη κι όταν είμαι μόνος μου και ρεύομαι νιώθω φόβο και ζητώ συγγνώμη.
4. Η μητέρα μου με έκανε να νιώθω ότι της χρωστάω. Είτε χρειαζόμουν οικονομική είτε συναισθηματική βοήθεια θα έπρεπε κάπως να της το ανταποδώσω. Με γέμιζε ενοχές διαφορετικά.
5. Μου απαγόρευαν να κλαίω. Κι όταν έβαζα τα κλάματα έλεγαν ότι θα με τιμωρήσουν. Ντρεπόμουν να κλάψω. Με αποτέλεσμα να είμαι συνεχώς θυμωμένος.
6. Με έμαθαν να λέω «σε αγαπάω, αλλά…» και δυστυχώς το αναπαράγω.
Διάβασε τη συνέχεια στο Provocateur.gr
Best of Internet
