Στην εκπνοή του χρόνου όλοι τρέχουμε να προλάβουμε. Τι; Τη νέα χρονιά. Κάνουμε απολογισμούς, φτιάχνουμε λίστες, θέτουμε resolutions, δίνουμε υποσχέσεις στον εαυτό μας, παίρνουμε άλλες πίσω, τον κατηγορούμε για όσα δεν έκανε ή έκανε λάθος, τον γιορτάζουμε για όσα κατάφερε, κλαίμε για όσα μας πήρε το περασμένο έτος και το ευγνωμονούμε για όσα μας έφερε. Απαραίτητο για να μπούμε στο 2023 πιο συνειδητοποιημένοι, πιο αισιόδοξοι και λίγο πιο κοντά στον πραγματικό «εγώ» μας.
Παράξενη εισαγωγή για να μοιραστώ μαζί σου μία θεατρική λίστα, καθόλου αν σκεφτείς πως για μένα το θέατρο είναι ένας τρόπος αυτοφροντίδας και ως τέτοιος σκαρφάλωσε στη λίστα με τους στόχους μου για τη νέα χρονιά δίπλα από τη λέξη «περισσότερο». Και για να αποδείξω στον εαυτό μου πως αυτός είναι ένας απόλυτα εφικτός στόχος, έκλεισα ήδη εισιτήρια σε στις παραστάσεις εκείνες που ενώ ήθελα, δεν πρόλαβα να δω το 2022.
Φτηνά τσιγάρα του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου και του Ρένου Χαραλαμπίδη
Το φθινόπωρο του 2000 μια ταινία-ωδή στον ανεκπλήρωτο έρωτα και την άδεια αυγουστιάτικη Αθήνα προβάλλεται στον κινηματογράφο «Απόλλων» στην οδό Σταδίου, λαμβάνει κυρίως κακές κριτικές και πάει άπατη εμπορικά. 22 χρόνια αργότερα αυτή η ίδια ταινία μετατρέπεται σε μιούζικαλ και ζωντανεύει στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Τι άλλαξε; Ήρθε στη ζωή μας το YouTube και μαζί του μια γενιά ανθρώπων που πίστευε στον αστικό ρομαντισμό και αναζητούμε μια διαφορετική αισθητική, πιο νεανική, πιο κοντά στη δική της. Μιλάμε, φυσικά, για τα «Φτηνά τσιγάρα» του Ρένου Χαραλαμπίδη.
Σε μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, λιμπρέτο του Πέτρου Βουνισέα και σκηνοθεσία, κινησιολογία και σκηνικό του Κωνσταντίνου Ρήγου, το μιούζικαλ αυτό γεμίζει την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ φθαρμένες τηλεκάρτες, γόπες, τυχαίες συναντήσεις, φιλιά που δεν βρήκαν τον δρόμο τους και υπέροχα τραγούδια για ανεκπλήρωτους έρωτες και συλλέκτες στιγμών. Οι ήρωές ερωτεύονται, βρίζουν, φιλοσοφούν, διεκδικούν τον ρομαντισμό και ικανοποιούνται με τα ελάχιστα, καπνίζοντας πάντα φτηνά τσιγάρα.
Στον ρόλο του αφηγητή: Ρένος Χαραλαμπίδης. Παίζουν ακόμη: Νίκος Λεκάκης, Χριστίνα Στεφανίδη, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Σοφία Κουρτίδου, Πάρις Θωμόπουλος, Αλέξανδρος Ψυχράμης, Τάκης Βαμβακίδης, Δημήτρης Ναλμπάντης, Idra Kayne, Αθηνά Βρούβα.
Μέχρι 5 Ιανουαρίου στην Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Εισιτήρια: ticketservices.gr
Οι παίχτες του Ν.Β. Γκόγκολ
Για το ότι δεν πρόλαβα να πάω σε αυτήν την παράσταση τα δύο χρόνια που παίζεται δεν φταίω (μόνο) εγώ, καθώς τα συνεχόμενα sold-out το έκαναν δύσκολο εώς ακατόρθωτο. Δεν υπήρχε όμως περίπτωση να μην τα καταφέρω και με λίγο υπομονή και συχνό τσεκάρισμα για νέες ημερομηνίες και θέσεις (εντάξει δεν θα κάτσουμε και όπου να ναι), έκλεισα τα πολυπόθητα εισιτήρια για τους «Παίχτες» του Ν.Β. Γκόγκολ.
Η υπόθεση; «Σ’ ένα απομακρυσμένο πανδοχείο της Ρωσίας, καταφτάνει ένας δεινός χαρτοπαίχτης, απατεώνας, και πλαστογράφος. Στόχος του, να βρει τα επόμενα θύματά του, και να τα «γδάρει». Αλλά δε θα είναι τόσο απλό. Στο ίδιο πανδοχείο διαμένουν δύο εξίσου δεινοί κομπιναδόροι, που γυρεύουν το ίδιο ακριβώς πράγμα με τον πρώτο: ένα λαχταριστό, αθώο και, φυσικά, κεφαλαιούχο θύμα. Οι δύο συναντούν τον ένα και σύντομα ενώνουν τις δυνάμεις τους, οδηγώντας την παράσταση σε ένα πανδαιμόνιο γεμάτο μπλόφες, ρίσκο, ανταγωνισμούς, συμμαχίες, εκπλήξεις κι ανατροπές, καθώς στο παιχνίδι μπαίνουν σιγά-σιγά όλοι οι παράξενοι ένοικοι που τριγυρνούν σ’ αυτό το μικρό και ήσυχο πανδοχείο». Η παράσταση σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, υπόσχεται ζωντανή μουσική, αφηνιασμένους ρυθμους, αδρεναλίνη και σκοτεινό χιούμορ.
Παίζουν: Γιάννης Νιάρρος, Βασίλης Μαγουλιώτης, Ηλίας Μουλάς, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Γιώργος Τζαβάρας, Γιώργος Μπουκαούρης και gueststar ο Θέμης Πάνου.
Από 12 Οκτωβρίου και μέχρι 26 Φεβρουαρίου (προς το παρόν) στο Θέατρο Κιβωτός.
Εισιτήρια: viva.gr
Βρυκόλακες του Χένρι Ίψεν
Όταν το έργο αυτό κυκλοφορησε ως βιβλίο το 1881 και ένα χρόνο αργότερα μεταφέρθηκε στη θεατρική σκηνή, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων για την τόλμη της θεματικής του και τον τρόπο που ξεσκεπάζει μία κοινωνία υποκρισίας και διαφθοράς. Σήμερα, θεωρείται πλέον από τα κλασικά του δραματικού ρεπερτορίου, αλλά και από τα πιο αντιπροσωπευτικά του Ίψεν και των προβληματισμών του.
Η κυρία Άλβινγκ ετοιμάζεται για τα εγκαίνια του Ιδρύματος που έφτιαξε στη μνήμη του συζύγου της. Ο γιος της Όσβαλντ, καταξιωμένος ζωγράφος που ζει από παιδί στο εξωτερικό, έχει επιστρέψει για την τελετή. Ο παλιός οικογενειακός φίλος και διαχειριστής του Ιδρύματος Πάστορας Μάντερς έχει έρθει και αυτός για να εκφωνήσει λόγο για την προσφορά του λοχαγού Άλβινγκ. Όμως, κάτω από την αψεγάδιαστη, γυαλιστερή επιφάνεια, κάτι άρρωστο και σαθρό ελλοχεύει. Ένα κουβάρι από ψέματα και μυστικά, προδομένους έρωτες, συγκάλυψη και υποκρισία αρχίζει να ξετυλίγεται σταδιακά, την ώρα που οι μάσκες πέφτουν, ολόκληρο το οικοδόμημα της αγίας οικογένειας κλυδωνίζεται και τα φαντάσματα του παρελθόντος ξυπνούν, διψώντας για το αίμα των ζωντανών.
25 χρόνια από την τελευταία φορά που ανέβηκαν στο Εθνικό Θέατρο (1997), οι «Βρυκόλακες» επιστρέφουν και ο Σταμάτης Φασούλης αναμετριέται ξανά με το έργο που αποτέλεσε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1979.
Παίζουν: Γιώργος Ζιόβας, Κατερίνα Μαούτσου, Νένα Μεντή, Περικλής Μουστάκης, Αργύρης Πανταζάρας.
Από 26 Οκτωβρίου μέχρι 19 Φεβρουαρίου στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου Κτίριο Τσίλλερ.
Εισιτήρια: n-t.gr
Διάβασε επίσης: Ψιτ, Σύρμα!: 3 coffee stores για να δουλέψεις με το laptop σου και να πιεις φανταστικό καφέ.