Παγκόσμια ημέρα σκύλου: η Αλεξάνδρα μιλάει για τη ζωή της με το Μπρούνο

Πριν 4 και κάτι χρόνια πήρα τον Μπρούνο. Ο Μπρούνο είναι ένα ζωηρό παγκ, που θα μας φάει από την συνεχή λαιμαργία του κάποια στιγμή, με στριφογυριστή ουρά, λίγο στραβοκάνης και με πλακουτσοτή μύτη. Για μένα είναι η πιο γλυκιά και όμορφη ύπαρξη του κόσμου κι όποιος πει το αντίθετο έχει να κάνει μαζί μου. Παρότι στην αρχή μαινόταν τεράστια κόντρα με τον πατέρα μου, ο οποίος δεν ήθελε σκύλο με τίποτα, το πήρε πολύ καλά ότι θα γυρνούσα από τις διακοπες μου στην Τήνο με ένα κουτάβι. Δεν χρειάζεται να πω πως πλέον το παιδί (μην πω ο βασιλιάς) στο σπίτι μας είναι ο Μπρούνο και όχι εγώ!

Η νέα, αλλιώτικη ζωή με τον Μπρούνο

Πριν να έρθει στη ζωή μου το σκυλί, θέλω να πιστεύω ότι ήμουν καλός άνθρωπος, όμως τώρα είμαι άλλος άνθρωπος. Μου άνοιξε έναν καινούργιο κόσμο αγάπης και αφοσίωσης. Με έμαθε να νιώθω όλα τα πλάσματα γύρω μου. Με έχει κάνει να σκέφτομαι σοβαρά την πιθανότητα να γίνω βίγκαν για παράδειγμα, των οποίων το μήνυμα κατάλαβα καλώς ή κακώς αφού πήρα ζώο. Οι βόλτες μας είναι γεμάτες ιστορίες, άλλες χαρούμενες, άλλες στενάχωρες κι άλλες και τα δύο μαζί. Δύο είναι εκείνες που με συγκινούν λίγο παραπάνω κάθε φορά γιατί με εκαναν να καταλάβω τι σημαίνει πραγματικά να έχεις ζώο. Να αναλαμβάνεις αυτή την ευθύνη.

Με τον Μπρούνο κάνουμε στάνταρ διαδρομή. Αρχικά να πω για την ιστορία, ότι πριν να παρω σκύλο ούτε εγώ, ούτε ο μπαμπάς μου ξέραμε κανέναν από τη γειτονιά (η μαμά μου είναι πιο κοινωνικη!). Τώρα τους χαιρετάμε όλους, γιατί μας δίνουν χάδια και το βασικότερο μεζεδάκια.

Οι βόλτες με το Μπρούνο

Η πρώτη στάση μας γίνεται σε ένα καφέ όπου ο Μπρούνο πριν δυο χρόνια είχε “σταμπάρει” ηλικιωμένη σκυλίτσα της οποίας οι ιδιοκτήτες έχουν το καφέ και πολλά μεζεδάκια για εκείνον. Θυμάμαι τη λευκή σκυλίτσα κάπως φοβική (πρώην αδέσποτο βλέπετε), πάντα όμως δεχόταν το χάδι, έστω και για λίγο. Κούτσαινε από το ένα της ποδαράκι και με τον καιρό άρχισε να δυσκολεύεται να περπατήσει. Οι σκυλογονείς της κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους να έχει άνετα χρόνια. Όπως κάθε γριούλα έτσι και αυτή, έχει πολλά προβλήματα υγείας. Πρόσφατα περάσαμε από το μαγαζί για μεζεδες και χάδια! Η φίλη μας δεν ήρθε να μας υποδεχτεί. Την είχαν βάλει σε ένα μικρό καροτσάκι με την πάνα της, γιατί πλέον δεν μπορεί να περπατήσει. Αυτό που με συγκίνησε δεν ήταν μόνο η απεριόριστη αγάπη των ιδιοκτητών της αλλά και η αντίδραση του Μπρούνο. Απλά σηκώθηκε τη μύρισε και έκατσε ήσυχος σα να μην ήθελε να την ενοχλήσει (συνήθως κάνει σαν μανιακός από τη χαρά του). Τότε συνειδητοποίησα την πραγματικότητα.

Έτσι πρέπει να είναι όλοι όσοι παίρνουν σκύλο. Κάποια στιγμή το ζωάκι σου θα κουράζεται πιο εύκολα, θα γίνει πιο παράξενο, θα θέλει περισσότερη προσοχή και ξεκούραση, τα προβλήματα υγείας του θα ενταθούν. Όσο κι αν πονάει αυτό είναι το πλάσμα που ζει μαζί σου, που σε στήριξε όταν έκλαιγες για τον οποιονδήποτε λόγο, που παίξατε, πήγατε ταξίδια, αράξατε με χάδια στον καναπέ. Έζησε όλη του τη ζωή με εσένα. Βασίζεται σε εσένα οτι δεν θα το πετάξεις όταν γεράσει. Εάν δεν είσαι έτοιμος να κάνεις ότι το υπέροχο αυτό ζευγάρι, να αγαπήσεις ολοκληρωτικά το πλάσμα σου, τότε μην πάρεις ζώο. Δεν πρέπει.

Καθώς πάω 4 και χρόνια πλέον στο πάρκο σε καθημερινή βάση ξέρω τους μόνιμους επισκέπτες του. Αυτή λοιπόν είναι μια ιστορία διάσωσης. Πριν 2-3 χρόνια ο άνθρωπος αυτός είχε σοβαρό πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Η όψη του θύμιζε ζωντανού- νεκρού, όπως και των περισσοτέρων που κάνουν χρήση σκληρών ναρκωτικών. Πριν περίπου από ένα χρόνο και κάτι τον είδα με ένα μαλλιαρό, αδύνατο, λευκό- γκρι σκυλάκι. Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάκτυλό μου. Τρόμαξα κάπως γιατί γνωρίζω πόση προσοχή χρειάζεται ένα σκυλι, οπότε αφού ο Μπρούνο έπαιζε με τη σκυλίτσα κάθισα να ανταλλάξω δυο κουβέντες με τον άνθρωπο που την έχει.

“Εκείνη με έσωσε, όχι εγώ”, αυτό μου είπε μόνο. “Της πήρα αυτό το κόκκινο λουρί, νομίζω τη βολεύει. Είναι το πιο όμορφο κορίτσι”, είπε περισσότερο απευθυνόμενος στη σκυλίτσα του. Πλέον η όψη του είναι εντελώς διαφορετική. Έχει πάρει κιλά και η ζωή έχει επιστρέψει στα μάτια του. Συνεχίζει να τη λατρεύει και να την έχει παντού μαζί του. Εκείνη τον αγαπά και αποζητά συνέχεια τα χάδια του. Έσωσαν ο ένας τον άλλο και δεν υπάρχει τίποτε πιο πολύτιμο απο αυτό.

Τα ζώα μας μαθαίνουν καθημερινά τι θα πει αγάπη και ενσυναίσθηση. Δεν θα σου πω να υιοθετήσεις ζώο. Αντίθετα! Θα σου πω να μην υιοθετήσεις αν δεν έχεις την υπομονή να το μάθεις να συνυπάρχει στο σπίτι μαζί σου, αν δεν είσαι συνεπής στα ωράριά σου, αν βαριέσαι να πηγαίνεις βόλτες τρεις φορές τη μέρα, αν δεν έχεις σκοπό να ξοδέψεις χρήματα για το ζώο σου και άλλα τόσα αν! Εάν όμως είσαι σοβαρά έτοιμος να πάρεις ζώο να είσαι προετοιμασμένος να αλλάξει η ζωή σου. Οι αξίες που σε μαθαίνει το ζώο σου, η αγάπη με την οποία σε αγκαλιάζει είναι ένα από τα ωραιότερα πράγματα που μπορεί να βιώσει κανείς σε αυτή τη ζωή! Ο Μπρούνο και εγώ βρήκαμε ο ένας τον άλλο και η ζωή μου δεν είναι ίδια από τότε! Τον λατρεύω απεριόριστα κι εκείνος εμένα! Εάν πραγματικά το λέει η καρδιά σας υιοθετήστε ένα ζωάκι που χωρίς να βγάλει μιλιά θα τα λέτε όλα!