Η Πενέλοπε Κρουζ ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των ηθοποιών που ξέρει να θυσιάζει το φαντεζί για την ουσία. Μελαχρινή, χαριτωμένα όμορφη, χωρίς όμως να γίνεται απειλητικά σέξι, με μεσογειακά χαρακτηριστικά, ανέκαθεν άφηνε το περιθώριο στις γυναίκες να ταυτιστούν μαζί της. Ίσως γι’ αυτό και ο Αλμοδοβάρ της έδωσε ρόλους της μοιραίας ηρωίδας αλλά ποτέ του μοιραίου θηλυκού.
Η Πενέλοπε υπήρξε πάντα προσγειωμένη αλλά και πάντα έτοιμη να εμβαθύνει το σύμπαν των ατελών αλλά και δυναμικών γυναικών που τόσο αγαπά ο “δημιουργός” της Αλμοντοβάρ.
“Είμαι ένα πολύ τυχερό κορίτσι που έχω συνεργαστεί με τον Πέντρο Αλμοδοβάρ“
Η 47χρονη σταρ πρωταγωνιστεί στη νέα ταινία του μέντορά της, Πέδρο Αλμοδόβαρ, «Madres Paralelas» («Παράλληλες Μητέρες») ρόλο για τον οποίο και κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Ο Αλμοδοβάρ, αποθεώνοντας για ακόμα μια φορά τις ηρωίδες του και χαρίζοντας στην Κρουζ στην έβδομη συνεργασία τους έναν ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της φτιάχνει ουσιαστικά δύο ταινίες σε μία, με έναν κοινό παρονομαστή, που δεν είναι άλλος από τη γυναίκα- σύμβολο: τη μάνα, την ερωμένη, την κόρη, που δημιουργεί, δίνει τη ζωή και διαφυλάττει τη μνήμη όσο σκληρή κι αν είναι, τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Και όλα αυτά είναι και η Πενέλοπε!
Όπως άλλωστε δήλωσε ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης στους «New York Times,”η παρουσία της μου δίνει μια τεράστια αίσθηση ασφάλειας, γιατί πάντα με προσέχει με την αυταπάρνηση που διακρίνει μια κόρη όταν πρόκειται για τον λατρεμένο της πατέρα”.
Από τη μεριά της η Πενέλοπε δηλώνει ότι είναι ένα πολύ τυχερό κορίτσι που έχει συνεργαστεί τόσες πολλές φορές με τον ταλαντούχο σκηνοθέτη!
Υπενθυμίζουμε πως ο Πέδρο και η Πενέλοπε έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές, στην «Καυτή σάρκα» (1997), στο «Oλα για τη μητέρα μου» (1999), στο «Πόνος και Δόξα» (2019), στο «Δεν κρατιέμαι» (2013), στις «Ραγισμένες αγκαλιές» (2009), όμως την καλύτερή της ερμηνεία σε ταινία του την έχει κάνει στο παραγνωρισμένο «Volver» («Γύρνα πίσω», 2006), για την οποία προτάθηκε και για Οσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου – στη σκηνή που άδει βουρκωμένη το ομώνυμο τραγούδι δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της.
A star is born
Πώς έφθασε, όμως, ολόκληρος ο πλανήτης να την αποκαλεί μόνο με το μικρό της όνομα; Η Μαδριλένα ηθοποιός, η οποία γιόρτασε στις 28 Απριλίου τα γενέθλιά της, ήρθε στη ζωή το 1974. Ηξερε από πολύ μικρή ότι ήθελε να εισχωρήσει στη βιομηχανία του θεάματος – την πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση την έκανε στα 16 της χρόνια. Στην πατρίδα της έγινε διάσημη στα 18 της, λόγω των τολμηρών σκηνών της μεγάλης κινηματογραφικής επιτυχίας «Jamon, Jamon» (1992) του Μπίγκας Λούνα.
Στη συνέχεια μπήκε στη ζωή της ο Αλμοδόβαρ, ο σωστός άνθρωπος τη σωστή στιγμή. Γιατί; Διότι χάρη στη διεθνή αναγνώριση των φιλμ του στράφηκαν προς τη νεαρή ηθοποιό οι κεραίες των παραγωγών του Χόλιγουντ, την περίοδο μάλιστα που η Μέκκα του Κινηματογράφου έψαχνε ισπανόφωνες ηθοποιούς για να ικανοποιήσει στις ΗΠΑ τις ψυχαγωγικές επιθυμίες του ολοένα αυξανόμενου λατινόφωνου πληθυσμού που είχε ανάγκη από εκπροσώπηση σε κάθε τύπο οθόνης. Η Κρουζ λανσαρίστηκε ως το αντίπαλο δέος της Σάλμα Χάγεκ και της Τζένιφερ Λόπεζ, μια πιο ραφινάτη, ευρωπαϊκή εκδοχή τους, και μια σταρ γεννήθηκε.
Η μικροσκοπική μελαχρινή έκανε αμέσως εντύπωση. Στην αρχή όλους τους απασχόλησαν περισσότερο οι έρωτές της, ένα ρομάντζο με τον Μάθιου Μακόναχι και ένας θυελλώδης δεσμός με τον Τομ Κρουζ, το γνωστό τότε ζευγάρι των Cruz. Οι συμμετοχές της στις αμερικανικές παραγωγές θα χαρακτηρίζονταν μάλλον ως αδιάφορες. Εξωτικό αντικείμενο του πόθου στις περισσότερες, μια όμορφη παρουσία με σέξι προφορά και τίποτα παραπάνω.
Δεν είχε κανείς μεγάλες απαιτήσεις από εκείνη: «Πήγα στο Λος Αντζελες πρώτη φορά το 1994. Δεν μιλούσα καθόλου αγγλικά. Μόνο δύο προτάσεις μπορούσα να πω: «How are you?» και «I want to work with Johnny Depp» (θέλω να δουλέψω με τον Τζόνι Ντεπ)», με τον οποίο κατάφερε τελικά να συνεργαστεί, δύο φορές μάλιστα.
Πήγα στο Λος Αντζελες πρώτη φορά το 1994. Δεν μιλούσα καθόλου αγγλικά. Μόνο δύο προτάσεις μπορούσα να πω: «How are you?» και «I want to work with Johnny Depp
Τη μοίρα της άλλαξε ο Γούντι Αλεν με την αισθησιακή κωμωδία «Vicky Cristina Barcelona» (2008). Το ταμπεραμέντο επιτέλους αναγνωρίστηκε και βραβεύτηκε για την ερμηνεία της με Οσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου. Τα γυρίσματα της επιφύλασσαν και κάτι άλλο μοιραίο, αφού εκεί φούντωσε ο έρωτάς της με τον Χαβιέ Μπαρδέμ, τον οποίο γνώριζε ήδη αρκετά χρόνια χωρίς όμως να προκύψει κάτι άλλο ανάμεσά τους.
Penelope the Chanel icon
Η Πενέλοπε, την οποία οι φίλοι της αποκαλούν χαϊδευτικά «Πε», έχει υπάρξει σταθερά περιζήτητη από διάσημες εταιρείες καλλυντικών και μεγάλους οίκους μόδας για τις διαφημιστικές καμπάνιες τους, ενώ η φιλανθρωπική της δράση δεν είναι καθόλου αμελητέα. Πρέσβειρα του οίκου Chanel από το 2018, έχει δηλώσει ότι λατρεύει ότι έχει την υπογραφή Chanel.
Παράλληλα…μητέρα
Με τον Μπαρδέμ παντρεύτηκαν το 2010 στις Μπαχάμες. Στις αρχές του 2011 απέκτησαν ένα αγόρι, τον Λέο, και το 2013 μια κόρη, τη Λούνα. Δεν γνωρίζουμε πολλά για εκείνους, μια που η Πενέλοπε παραμένει τρομερά προστατευτική σε ό,τι αφορά την προσωπική της ζωή. Η μητρότητα αποτελεί τεράστια προτεραιότητα για εκείνη και έχει πει πολλές φορές σε συνεντεύξεις της πόσο άλλαξε όταν απέκτησε παιδιά: «Οταν ήμουν μικρότερη, η γνώμη των άλλων είχε φοβερή βαρύτητα για εμένα, μόλις έγινα μητέρα κατάλαβα ότι υπήρχαν και πιο σημαντικά πράγματα. Για εμένα αυτή είναι η πιο σημαντική αποστολή στη ζωή μου και θα ήθελα να τη φέρω εις πέρας όσο πιο ολοκληρωμένα γίνεται».
Το ενδιαφέρον των περισσότερων από 5,5 εκατομμύρια ακολούθων της στο Instagram το κρατά ζωντανό με νοσταλγικές αναρτήσεις, ενσταντανέ με τη φίλη της Σάλμα Χάγεκ και συχνές στυλιστικές αλλαγές. Αλλά ποτέ με την οικογένειά της!
Είναι τελικά ένα πολύ τυχερό κορίτσι! Και έξυπνο.
Best of Internet
