Όταν είσαι γονιός ξέρεις ότι τα βράδια θα τα περνάς κυρίως στο σπίτι. Όποιος σου πει το αντίθετο, να ξέρεις σε κοροϊδεύει. Τα τελευταία 8μιση χρόνια λοιπόν, η πιο συνηθισμένη βραδινή εικόνα με εμένα και τον άντρα μου είναι να καθόμαστε στον καναπέ με χαμηλωμένα φώτα και ακόμη πιο χαμηλή φωνή και να συζητάμε – αφού πρώτα έχουμε κάνει sprint να τα προλάβουμε όλα. Οι κόρες μας κοιμούνται και η μόνη ώρα που έχουμε αποκλειστικά για εμάς τους δύο είναι το 10 με 12 τη νύχτα. Αυτές είναι οι δικές μας στιγμές. Τότε θα συζητήσουμε για τις υποχρεώσεις μας, θα οργανώσουμε το πρόγραμμα των επόμενων ημερών, θα πληρώσουμε λογαριασμούς, θα κάνουμε μελλοντικά σχέδια. Σε αυτό το δίωρο θα γελάσουμε, θα αγκαλιαστούμε, θα συμφωνήσουμε, θα διαφωνήσουμε. Και η συζήτηση πάντα θα καταλήξει στη Σύλια και τη Ραλλού! “Τα κορίτσια μας” όπως τις αποκαλούμε! Τα πλάσματα που μας έκαναν το δώρο να μας κάνουν γονείς!
Το θέμα γονεϊκότητα και το ερώτημα αν καταφέρνουμε να το κάνουμε σωστά το συζητάμε συχνά! Κι αν τελικά μπορώ να πω κάτι με σιγουριά είναι ότι η γονεϊκότητα δεν είναι ένα πράγμα. Είναι πολλά. Θα έλεγα ότι είναι όσοι και οι γονείς.
Οι άπειροι γονείς και τα κοινά μαθήματα
Υπάρχουν οι γονείς που έχουν γεννήσει τα παιδιά τους, εκείνοι που τα έχουν υιοθετήσει, εκείνοι που τα μεγαλώνουν χωρίς να έχουν καν ένα χαρτί που να τους το επιβάλλει. Υπάρχουν επίσης γονείς ανάμεσά μας που δεν είχαν ποτέ δικά τους παιδιά. Και υπάρχουν και γονείς τετράποδων που τα λατρεύουν σαν παιδιά τους. Κοινός παρονομαστής όλων; Η ικανότητα τους να μετακινούν βουνά αν χρειαστεί.
Δεν ξέρω αν κάποιοι γεννήθηκαν γονείς. Ξέρω όμως ότι οι περισσότεροι γίνονται τη στιγμή που θα κρατήσουν στην αγκαλιά τους το παιδί τους. Η γονεϊκότητα είναι χαρούμενη, αλλά μπορεί επίσης να είναι συντριπτική και εξουθενωτική. Σίγουρα πάντως είναι ένα περιπετειώδες ταξίδι. Τι σε μαθαίνει;
- Η μητρότητα και η πατρότητα σε αλλάζει προς το καλύτερο και ενισχύει την ικανότητά σου να αγαπάς.
- Συνειδητοποιείς ότι τα παιδιά σου έχουν να σου διδάξουν περισσότερα από όσα μπορείς να τους διδάξεις εσύ.
- Σε μεταμορφώνει με εκατομμύρια τρόπους, αν είσαι ανοιχτός σε αυτήν.
- Σου καλλιεργεί την ενσυναίσθηση και την τρυφερότητα προς τα παιδιά και προς όλους όσους περνούν δύσκολες στιγμές.
- Σε κάνει να κρατάς την ελπίδα, τη θλίψη και το φόβο στην καρδιά σου ταυτόχρονα.
- Σε φέρνει αντιμέτωπο με τα όριά σου και σε εκπαιδεύει να έχεις υπομονή!
- Σε κάνει να ξεχνάς τον εαυτό σου. Και να μην σε νοιάζει.
- Σε κάνει να πιστεύεις ότι υπάρχει άδολη αγάπη.
- Σου μαθαίνει ότι η αποδοχή δεν είναι τόσο δύσκολη υπόθεση.
- Το βασικότερο όλων: σου κάνει απολύτως ξεκάθαρο του τι πραγματικά έχει σημασία, αξία και ουσία. Κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.