Το Belfast ίσως και να είναι η καλύτερη ταινία που έχει ανέβει φέτος στο Netflix

Η Ματωμένη Κυριακή μπορεί να έχει μείνει στην Βορειοϊρλανδική Ιστορία και να αποτελεί μια αποφράδα ημέρα, αλλά πολλές φορές, κάποιες τραγικές ιστορίες, μπορούν να αποκτήσουν μια ευχάριστη οπτική, υποβοηθούμενες πάντοτε από το πέρασμα του χρόνου. Και το Belfast του Κένεθ Μπράνα είναι μια τέτοια περίπτωση, μια ιστορία που έχεις την ευκαιρία να δεις στο Netflix, καθότι ανέβηκε η ταινία την Πέμπτη.

Παίζει να είναι και η κορυφαία προσθήκη για το 2023 στην ταινιοθήκη του Netflix. Αλλά για να μην είμαστε υπερβολικοί, είναι σίγουρα στο top-5. Κι είναι σίγουρα μια ταινία το Belfast καλύτερη από όλες τις ταινίες παραγωγής Netflix που κυκλοφόρησε τη φετινή χρονιά.

Ο Κένεθ Μπράνα στήνει μια καθαρά προσωπική ιστορία με τρόπο που μοιάζει να καταργεί την ιστορική καταγραφή, αλλά δεν είναι κάτι άλλο πέρα από την απομυθοποίηση ενός παρελθοντικού πόνου. Είναι σαν εκείνον τον χωρισμό που σκέφτεσαι χρόνια μετά και αναρωτιέσαι με ένα μειδίαμα ή και γέλιο πώς είχες μπλέξει με αυτόν τον άνθρωπο.

Φυσικά, όταν μιλάμε για μια συλλογική οδύνη, για κοινωνική βία και μια διαμάχη με εφορμή τη θρησκεία, τις αντιθέσεις ανάμεσα σε Προτεστάντες και Καθολικούς, δεν είναι εύκολο να κάνεις μια σατιρική απόδοση μέσω του σινεμά.

Αυτός είναι ο λόγος που το Belfast αποδείχτηκε μια καταπληκτική ταινία και που είχε τόση ανταπόκριση το 2021 και το 2022 όπου προβλήθηκε, φτάνοντας να διεκδικεί με αξιώσεις το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας για το 2022. Και αν δεν υπήρχε το επίσης υπέροχο CODA, θα το είχε πάρει.

Ο Μπράνα αφηγείται μέσα από τα δικά του παιδικά μάτια τα τέλη της δεκαετίας του ’60, μιας ταραγμένης εποχής για τη Βόρεια Ιρλανδία, που κατέληξε στα γεγονότα της Ματωμένης Κυριακής το 1972, και την έντονη αντιπαράθεση Καθολικών και Προτεσταντών. Και τα μάτια ενός παιδιού δεν μπορούν να ερμηνεύσουν τον κίνδυνο και την αναταραχή όπως το κάνουν οι μεγάλοι με την συνειδητότητα που έχουν.

Ένα παιδί αποτυπώνει τα πράγματα, τέτοιες καταστάσεις, με στιγμιαίο φόβο και μπόλικη αλαφρότητα. Κι έτσι αποδίδονται και οι ενήλικες που ενυπάρχουν στον κόσμο του, δηλαδή οι γονείς και οι παππούδες του.

Διάβασε τη συνέχεια στο Provocateur.gr